Araştırma: MS Riskinin Altında Protein Ağları mı Yatıyor?

Araştırmacılar, MS’li insanlar için kişiselleştirilmiş tedaviye bir adım daha yaklaşmamızı sağlayan genlerin ürettiği proteinleri araştırıyorlar.

Bu çalışma;

• 200’den fazla genetik değişiklik MS hastası ile yapılan yeni önemli araştırmalar, protein değişikliklerin bir kişinin MS düzeyinde biyolojik seviyedeki riskini nasıl artırabileceğine bakıyor.
• MS genleri tarafından üretilen proteinleri ve farklı immün hücre tiplerinde nasıl birlikte çalıştıklarını araştırıyor.
• MS’li insanlar için kişiselleştirilmiş terapinin önünü açıyor.

200’den fazla gen varyasyonu MS ile ilişkilendirilmiş olmasına rağmen, bunların gerçekte MS riskini ne kadar arttırdığı bilinmemektedir. Bunu belirlemenin yolu, genlerin ürettiği proteinlere bakmak ve riskleri değiştirmek için hücrelerde birlikte nasıl çalıştıklarını görmektir. Bir grup uluslararası MS araştırmacısı, MS riski ile ilgili proteinleri tanımlamak için son derece önemli bir yaklaşımla; özellikle de immün hücrelerin ( MS’de kötü giden hücreler ) rolüne odaklanıldı.

Nature Communications’da yayınlanan araştırmaya göre, MS’li toplam 47.351 kişiye baktılar ve MS’li olmayan 68.284 kişiyle karşılaştırdılar. MS riskine bağlı olan ve bu proteinlerin farklı hücre tiplerinde nasıl etkileşime girdiklerini gösteren bir protein ağı oluşturdular. Bu etkileşime giren proteinlerin çoğu, çoklu immün hücre tiplerinde mevcuttu ve bu örtüşen proteinler, immün sinyal yollarına (hücrelerin birbirleriyle iletişim kurduğu kimyasal bir sistem) dahil edildi.

Araştırmanın tersine, beyin ve omurilik hücrelerinde fazla protein etkileşimi yoktu. Bunun nedeni, bu dokunun çalışması için çok fazla parazit yaratabilecek birçok hücre tipinden oluşması olabilir. Araştırmacılar ayrıca, MS riskinin bir kısmının sadece tek hücre tiplerinde meydana gelen değişikliklerden kaynaklandığını öne sürerek, sadece bir hücre tipinde var olan, diğerinde olmayan bazı proteinler buldular. Genel olarak, artmış MS riskinin, çeşitli immün hücre tiplerinde aktif olan ana proseslerden kaynaklandığı görülmektedir.

Bu yaklaşım daha sonra her birey için hücreye özgü risk skorunu hesaplamak için kullanıldı. Bunu yaparak, araştırmacılar MS’li insanlarda MS olmayanlara kıyasla daha güçlü protein etkileşimlerini buldu ve bazı durumlarda bunun belirli bir hücre tipine bağlanabileceğini gösterdi. Bu önemli araştırma, bir kişinin hücre tipine göre MS riskini modellemenin bir yolunu buldu. Takip çalışmaları gerekli olmakla birlikte, bu bize tedavi kararlarının bireye ve hastalıklarına göre uyarlandığı kişiselleştirilmiş terapi yaklaşımına bir adım daha yaklaşıyor. Tedavinin bu şekilde kişiselleştirilmesinin, tedavi seçenekleri hakkında daha iyi karar alınmasına ve nihayetinde MS’li insanlar için daha iyi sağlık sonuçlarına yol açacağı ümit edilmektedir.