MS

MS’li Birisine Söylenmemesi Gereken 5 Cümle

Altı yıllık bir Multipl Skleroz ( MS ) hastası olarak “sağlıklı” insanların hastalığım hakkında anlayamayacağı beş şey olduğuna karar verdim ve bunları tekrar etmek hem beni üzüyor hem de sinirlendiriyor. Bu 5 cümleyi sizler için toparladım. En azından benim duymak istemediklerim..

  • Bugün Daha İyisin.

İnsanların hastalığımın değişken bir durum olduğunu bilmemeleri beni geçersiz umutlar içine atıyor. Bu durum tedavi olduğum anlamına mı geliyor? Hayır! Demekki o gün iyiydim, bu ertesi gün de aynı olacağım, ya da ivmenin yukarı doğrultuda olacağı anlamına gelmiyor.

Evet, sizinle zaman geçirmek istiyorum, beni hep daha iyi görün istiyorum, ama hastalığım ile olmuyor, olamıyor. İşte bu olay canımı sıkıyor.

  • Çok Sinirlisin.

Evet sinirliyim, hem de çok sinirliyim. Ben sinirli olmayayım da kim olsun? Yapmak istediğimi yapamıyorum.

Sizlere kızdığımı sanıyorsunuz. Ben size değil, yapamadığım için kendime kızıyorum. Sizlerle bir derdim yok, siz mutlu olun istiyorum. Benim derdim hastalığımla..

  • Gel yardım edeyim.

Hayır, yardım felan etme. Ben önce yapmaya çalışayım. Beni kötü hissetmeme sebebiyet verme. Ben "yardıma muhtaç" olmamaya çalıştıkça kendimi öyle görmeme izin verme.

  • Şunu denesene, şuna iyi gelmiş.

Keşke ona iyi gelen bana da iyi gelse. Ya da ben de onun gibi iyi olabilsem. Çok istiyorum, hem de çok. Her gece dua ediyorum kurtulmak ya da iyi olmak için.

Bilinmeyen nokta şu; herkesin MS'i farklı. Ona iyi gelen bana gelmeyebilir. Ya da ona kötü gelen bana iyi gelebilir.

  • Spor yapmalısın, yap hadi.

Ben de yapmam gerektiğini biliyorum. Yapmamın iyi geleceğini de biliyorum, ama yoruluyorum. Yorgunluk benim en büyük derdim. Siz belki 10 km yürürsünüz hiç yorulmadan, ama ben 10 m yürüyünce yorulurum.

"Sporla yorgunluğu yeneceksin" dendiğinde bana hiç mantıklı gelmiyor. "Yorulmamak için yorul" mu demek isteniyor. Evet bu kavram sağlıklı bir insanda doğru. Ama ben sizi dinledikçe daha çok yoruluyorum ve yapamıyorum.

Zaten gün boyu işte yoruluyorum, yan gelip yatmıyorum ki.

Keşke bu hastalığın bir tedavisi olsa da kurtulsam. Umut bile bir mucizedir benim için..

Keşke insanlar da ( ailem de dahil ) beni biraz anlasa, üstelemiyorlar ama içten içe bu 5 maddeyi yapıyorlar.

Nasıl başettiğimi de anlatayım bu etkilerle. Duymak istediklerini söylüyorum, yapmamı istediklerini yapıyorum. Kısacası kendimden ödün veriyorum yapılanlar ve söylemler birbirini tutmamasını gördüğüm halde. Bazen de duymamazlıktan geliyorum, sinirlenmemek için.

Peki bu yaptıklarım bana iyi mi geliyor? Tabiki de hayır. Ama en azından mutlu olan birileri oluyor 🙂

Bir cevap yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Send this to a friend