Uyanış: SPMS ile Gelen Değişikliği Artık Kabullendim

Bir şey yaparken karışılık beklemekten nefret ediyorum. Ben onu içimden geldiği için yapıyorum, bir şey beklemek için değil; ki zaten hiç bir güç bana içimden gelmeyen bir şeyi yaptıramaz.

RRMS iken her şey günlük gülistanlıktı. sadece korkuyordum MS tipinin değişmesinden. Korkularım o kadar çok ki, daha plaklarımın bile kaç adet olduğunu bilmiyorum, öğrenmekten korkuyorum. RRMS tipinden SPMS 'e döndüğümde yıkıldım, çünkü kötüleşme atak geçirmeden oluyordu, devamlı kötüleşiyordum.

Her doktor randevumde "Nasılsın Murat?" diye sorulduğunda aynı cevabı verdim.

"Daha iyi günlerim olmuştu."

Evet, daha iyi günlerim olmuştu, hem de çok iyi olduğum günlerim. Gönül tabiki ister o hale geri dönmek. Ama MS benim gerçekliğim ve gerçeğim. Bunu değiştiremem.

Ne kadar bu gerçeği değiştiremesem de etkilerini değiştireceğim, söz olsun size. Ben hastalığımı da etkilerini de kabullendim. Evet yoruluyorum, hiç biriniz yorulmuyorum zannetmesin, hem de çok yoruluyorum. Hatta o kadar çok yoruluyorum ki, aileme yorgun olduğumu söylediğimde inanmıyorlar, bahane uydurduğumu sanıyorlar. Canları sağolsun, derdim inandırmak değil, düzelmek.

İlk zamanlarda bu inanmamaları kanıma dokunuyordu, hatta kavgalar ediyordum, sinirleniyordum. Gerek yokmuş buna, sadece kendime yapıyormuşum.

Kabullenmek. Bu kelimeyi hafızama kazıdım, siz de kazıyın. Kabullenmek derken "Yapamam çünkü MS'liyim" değil, dene yapmayı. Yapamazsan "Yapamadım, çünkü MS'liyim" de. Ama önce dene. Denemek sana bir şey kaybettirmez.

MS'i kabullenin, etkilerini kabullenin. Moralinizi bozmayın. Yapmayı deneyin, yapamazsanız MS'i hatırlayın. Hayata küsmeyin, hep gülün, insanları mutlu edin. Mutlu edince mutlu olursunuz, unutmayın.